اثر کاربرد متانول بر برخی ویژگی های بیوشمیایی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان درگیاه نخود (cicer arietinum l.)تحت تنش خشکی

این مطالعه به منظور بررسی اثر محلول پاشی متانول بر ویژگی های بیوشمیایی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در گیاه نخود تحت تنش خشکی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در شهریور سال 90 در پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد به اجراء درآمد. عامل محلول پاشی متانول با 5 سطح، شاهد (بدون محلول پاشی) ، 20، 25 ، 30 و 35 درصد حجمی بود که به هر کدام از سطوح 2 گرم در لیتر گلیسین اضافه شد. محلول پاشی 3 بار طی فصل رشد گیاه و با فواصل 10 روز صورت گرفت. محلول پاشی گیاهچه ها تا زمان جاری شدن قطره های محلول روی برگ ادامه یافت. عامل خشکی نیز شامل تنش خشکی (25 درصد ظرفیت زراعی) و بدون تنش خشکی (100 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شد. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف متانول اختلاف معنی داری از نظر پروتئین محلول برگی، پرولین، کربوهیدرات محلول برگی، پراکسید هیدروژن، مالون دی آلدئید، کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز وجود داشت (p  0.01). مقایسه میانگین صفات مورد بررسی نشان داد که سطح 30 درصد حجمی متانول بیشترین تاثیر را بر صفات مورد بررسی دارد. اثرات متقابل تنش خشکی و متانول تأثیر معنی داری بر میزان پروتئین محلول برگی، کربوهیدرات محلول برگی، پراکسید هیدروژن، مالون دی آلدئید، کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز نداشت اما بر محتوی پرولین معنی دار است(p  0.05) .